Melodi mi? O hayata başka pencereden bakar. Tekerlekli sandalye onu kısıtlamıyor. Onun içindeki kelimelerin bir yerde sıkışıp kalması onu kısıtlıyor. Aslında söyleyecek çok şeyi, anlatacak dünya kadar şeyi var. “Anne”, “Baba”, “Sizi seviyorum.”, “Biliyor musunuz?”… Bunlardan fazlası var. Kelimeleri limonatayı içer gibi yutuyor ama bir türlü ağzından çıkmıyor o kelimeler. Kitabı okurken insan duygulanıyor. Bu kitap biraz hayatın engellerle dolu olduğunu, bu engelleri aşmanın bizim sorumluluğumuz olduğunu anlatıyor.
İçimdeki Müzik kitabını okuyanlar kesinlikle bu hayatın zorluklarla dolu olduğunu söyleyebilecek. Melodi hayata karşı bir savaş açmış. Bu savaşı kazanmak onun elinde. Sadece Elvira değil annesi, babası ve hayatını zorluklara savaş açarak engelleri aşabileceğini söyleyen Bayan V onu kurtarıyor. Ama asıl onu kurtaran Melodi. Yani kendisi…
Ben bu kitabı okurken her cümlede kalbim küt küt atıyordu. Acaba ne olacak, Melodi ne yapacak diye merak ediyordum. Bu kitapta beni en çok etkileyen cümle, zaten okuyanlar görür ilk sayfalarda:”Şimdiye kadar tek kelime konuşamadım. Neredeyse 11 yaşındayım.”
Bu kitabı çok sevdim. Yani okuduklarım arasında en çok bu kitabı sevdim. Şimdi “İçimdeki Melodi” kitabını okuyorum. Size de iyi okumalar…
